Steenijzer meteorieten vormen een zeldzame subklasse onder de meteorieten. Slechts 1% van de meteorietvallen betreft een steenijzermeteoriet, en ook het aantal vondsten is gering.

Beide groepen hebben een compleet verschillend karakter, en een sterk verschillende vormingsgeschiedenis. Bij beiden speelt echter wel een gehele of gedeeltelijke vorming in connectie tot differentiatie binnen een planetesimaal een rol. De vorminggeschiedenis van steenijzermeteorieten is in de brede zin dus gerelateerd aan de vormingsgeschiedenis van zowel achondrieten als ijzermeteorieten.

Pallasieten, volgens sommigen het mooiste type meteoriet wat er bestaat, vertonen een karakteristiek uiterlijk van dicht opeengepakte grote geelgroene kristallen olivijn ingebed in een matrix van puur nikkelijzer. Het olivijn is magnesium-rijk. De kristallen kunnen zowel hoekig als afgerond zijn, en vallen in de centimeter klasse. Het nikkelijzer van de matrix vertoond na etsen doorgaans Widmannstätten figuren (zie de subpagina over ijzermeteorieten) en de chemische samenstelling (met name in de hoeveelheid nikkel, germanium en gallium) vertoond overeenkomsten met IIIAB ijzermeteorieten. Het type is vernoemd naar de door de Duitse natuurhistoricus Peter Simon Pallas in 1772 bezochte en in 1776 beschreven, in 1749 in Siberië ontdekte Krasnojarsk steenijzermeteoriet, de eerste meteoriet van dit type welke bekend werd (in een tijd dat men nog niet wist wat meteorieten waren).

Mesosiderieten (van mesos = tussen en sideros = ijzer: vroeger werd de term mesosideriet gebruikt voor de gehele steenijzer meteorietgroep) vormen de andere groep binnen de steenijzermeteorieten. Hun oorsprong is omgeven door raadsels. Ze bestaan uit een ongesorteerde mix van brokjes silikaat en nikkelijzer: de silikaat- zowel als nikkelijzerdeeltjes in dit type meteoriet varieren (binnen één meteorietfragment) in grootte van centimeters groot tot microscopisch klein. Het silikaatmateriaal binnen mesosiderieten, meest pyroxeen en plagioklaas, is achondritisch en het vertoond chemisch overeenkomsten met de eucrieten en diogenieten (zie de subpagina achondrieten). Ook de zuurstofisotopen-samenstelling lijkt op dat van HED meteorieten. Het silikaatmateriaal heeft echter extensief metamorphose ondergaan, vermoedelijk als gevolg van onderdompeling in vloeibaar nikkelijzer. Mesosiderieten bevatten dus silikaatmateriaal met een samenstelling gelijk aan de basaltische oppervlaktekorst van een gedifferentieerd moederlichaam, en nikkelijzer zoals het kernmateriaal van een gedifferentieerd moederlichaam. Is dit type meteoriet derhalve ontstaan door het uiteenvallen, gevolgt door re-accretie, van een gedifferentieerde planetoide? Er is een probleem: olivijn is opvallend afwezig in mesosiderieten. Dit schept een groot probleem, want olivijn hoort een belangrijk bestanddeel te zijn in de silikaatmantel van gedifferentieerde planetoiden en zou dus aanwezig moeten zijn. De enige oplossing, is dat mesosiderieten een mix zijn van materiaal van twee aparte lichamen: bij een botsing zijn mogelijk materialen uit de basaltische korst van een gedifferentieerde planetoide, en de nog gesmolten nikkelijzerkern van een andere, gemengd. Het nikkelijzer in mesosiderieten vertoond echter kenmerken van een zeer langzame afkoeling: na de botsing en vermenging moet het materiaal dus diep in het nieuw geaccreteerde moederlichaam zijn afgekoeld. Een complexe geschiedenis inderdaad, waar nog de nodige mysteries aan kleven!